Μία άνω τελεία…

Η απογευματινή συνέλευση της Κυριακής ήταν η τελευταία συλλογική διαδικασία αυτού του μορφώματος που συγκροτήθηκε τον περασμένο Νοέμβριο έχοντας σαν αιχμή της δράσης του τα μέσα μαζικής μεταφοράς και την διεκδίκηση της ελέυθερης μετακίνησης για όλους και όλες.

Όπως έχει καταφανεί το πεδίο δράσης αυτής της μονοθεματικής διαδικασίας έχει περιοριστεί αρκετά το τελευταίο χρονικό διάστημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι το πρόταγμα της ελεύθερης μετακίνησης δεν έχει πλέον έδαφος να διεκδικήσει μέσα στο μητροπολιτικό συγκοινωνιακό δίκτυο της Αθήνας. Αλλά από τη στιγμή που αυτός ο αγώνας βρίσκοταν (ή θέλαμε να βρίσκεται) σε άμεση αλληλεπίδραση με τον αγώνα των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, σήμερα είμαστε αντιμέτωποι με μία κατάσταση όπου αυτή η προϋπόθεση έχει εκλείψει, οπότε και η δικιά μας παρέμβαση χάνει τη δυναμική της.

Μετά από μία συζήτηση που τράβηξε σχεδόν 2,5 ώρες αποφασίστηκε η συνέλευση να σταματήσει να υπάρχει ως έχειν. Δεδομένου ότι σε επίπεδο γειτονιάς «τρέχουν» διάφορα θέματα, το ραντεβού των υποκειμένων που συμμετείχαν σε αυτή τη διαδικασία ανανεώθηκε για την εκδήλωση της Κυριακής 15 Μαΐου η οποία θα γίνει από μία άλλη συνέλευση κατοίκων, αυτή για το Σεράφειο κολυμβητήριο.

Με βάση τα παραπάνω ενημερώνουμε ότι το blog θα σταματήσει πλέον να ανανεώνεται. Θα παραμείνει όμως σε λειτουργία ως μία συγκροτημένη, διαδικτυακή αρχειακή καταγραφή των δράσεων και του λόγου που προήλθαν από την ανοιχτή συνέλευση για τα μέσα μαζικής μεταφοράς αυτούς τους 7 μήνες.

Κυριακή 8 Μαΐου, ανοιχτή συνέλευση στην πλατεία Μερκούρη.

Την Κυριακή 8 Μαΐου, στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Μερκούρη, θα πραγματοποιηθεί η αναβληθείσα συνέλευση για τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Η συνέλευση είναι κομβική για τον (επανα)προσδιορισμό της συνέχισης της πολιτικής μας δράσης μας στη γειτονιά και τα χαρακτηριστικά που θα πάρει αυτή, ενώ μία σειρά προτάσεων οι οποίες έχουν κατατεθεί σε προηγούμενες συζητήσεις αναμένουν τη δρομολόγησή τους (ή όχι).

Ραντεβού, λοιπόν, το απόγευμα της Κυριακής.

Συνέλευση κατοίκων για το Σεράφειο κολυμβητήριο.

Στην τελευταία ανοιχτή συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Μερκούρη διερευνήθηκαν οι προοπτικές το συλλογικό σχήμα που χτίστηκε στις γειτονιές μας εδώ και 5 μήνες και ασχολείται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, να διευρύνει την θεματική του ενασχόληση.

Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης που παραμένει ανοιχτή και δεδομένου ότι ένα ακόμη πεδίο αγώνα (ξανα)ανοίγεται σε τοπικό επίπεδο, το ζήτημα του Σεράφειου κολυμβητήριου απασχόλησε την κουβέντα της Κυριακής. Έτσι, λοιπόν, θα είμαστε και εμείς εκεί, την Τρίτη 19 Απριλίου, στις 6 το απόγευμα, στη συνέλευση κατοίκων όπου θα συζητηθούν οι τελευταίες εξελίξεις πάνω στο θέμα του κολυμβητηρίου και του πρασίνου, στη γωνία Πειραιώς και Πέτρου Ράλλη (πλατεία Εργάτη).

Παίρνουμε το ζήτημα στα χέρια μας και όλα τα υπόλοιπα θα τα αυτο-οργανώσουμε συλλογικά και από κοντά!

Μπροσούρα για τα μέσα μαζικής μεταφοράς και την άρνηση πληρωμών.

Το Σάββατο 2 Απρίλη, στην εκδήλωση της ανοιχτής συνέλευσης, παρουσιάστηκε και μία 24σέλιδη μπροσούρα η οποία διαπραγματεύεται τόσο το ζήτημα των μέσων μαζικής μεταφοράς όσο και αυτό της άρνησης πληρωμών. Ο τίτλος εύγλωτος, «από την άρνηση πληρωμής των κοινωνικών αναγκών, στην άρνηση πληρωμής της καπιταλιστικής κρίσης».

Τα περιεχόμενα της μπροσούρας:

• Ιστορική αναδρομή από το 1834 (όταν η Αθήνα γίνεται πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους) μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80.
• Η εξέλιξη των συγκοινωνιών από την δεκαετία του ’90 και μετά.
• Τα δίκτυα συγκοινωνιών επηρρεάζουν τη δομή της πόλης.
• Ας δούμε λοιπόν πως φτιάχνονται τα ελλείμματα.
• Τι συμβαίνει σήμερα στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
• Γιατί τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι κοινωνική ανάγκη.
• Μεταρρυθμίσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς: επίθεση σε επιβάτες και εργαζόμενους.
• Ιστορικές και θεωρητικές προσεγγίσεις της πολιτικής ανυπακοής.
• Τρόποι πρακτικής και αποτελέσματα: ιστορικά παραδείγματα πολιτικής ανυπακοής.
• Κινήματα αυτομείωσης στην Ιταλία της δεκαετίας του 1970.
• Κίνημα άρνησης πληρωμής του poll tax στη Βρετανία της δεκαετίας του ’80.
• Κινήματα της Λατινικής Αμερικής.

Την  μπροσούρα μπορείτε να την κατεβάσετε σε μορφή pdf εδώ.

Εκδήλωση για την άρνηση πληρωμών.

Το Σάββατο 2 Απριλίου, στις 6 το απόγευμα στο πολιτιστικό κέντρο των Άνω Πετραλώνων (Δημοφώντος 164) [χάρτης εδώ], η ανοιχτή συνέλευση θα πραγματοποιήσει εκδήλωση με θέμα «από το δεν πληρώνω τις καθημερινές κοινωνικές ανάγκες, στην άρνηση πληρωμής της κρίσης των αφεντικών».

Η εισήγηση της εκδήλωσης:

Μέσα σε μια μητρόπολη η οποία απλώνεται μέρα με τη μέρα κι όπου οι αποστάσεις αυξάνουν, το να μπορείς να μετακινηθείς δεν αποτελεί κάποιου είδους πολυτέλεια. Το να πηγαίνεις στη δουλειά σου, στην αγορά, να συναντήσεις ένα φίλο-η, στο νοσοκομείο, σε μια γιορτή και όπου αλλού πάμε λιγότερο ή περισσότερο συχνά αποτελεί μια κοινωνική μας ανάγκη. Τη στιγμή μάλιστα που οι άνθρωποι οι οποίοι χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι κατά κύριο λόγο χαμηλόμισθοι, άνεργοι, συνταξιούχοι. Άνθρωποι οι οποίοι πολλές φορές δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ. Όμως ακόμα και να είχαν ή είχαμε αυτή τη δυνατότητα δεν είναι δυνατόν να πληρώνουμε για να καλύπτουμε κοινωνικές ανάγκες όπως το νερό, οι μετακινήσεις, η επικοινωνία, η υγεία, ο αέρας. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα αγαθά τα έχουμε πληρώσει δεκάδες φορές μέσω των φόρων και των κρατήσεων οι οποίες είναι και δυσανάλογες των μισθών μας. Όμως παρ’ όλα τα ποσά τα οποία καταβάλλουμε καθημερινά σε κράτος και ιδιώτες για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών τα αντίτιμα συνεχώς αυξάνονται. Το εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα τιμολόγια της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, τα δημοτικά τέλη συνεχίζουν να αυξάνονται (και μαζί με αυτά και οι φόροι) με σκοπό την διατήρηση και αύξηση των κερδών αυτών που διαχειρίζονται αυτές τις επιχειρήσεις, δηλαδή του κράτους και των διάφορων μεγαλοεργολάβων.

Απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς, των οποίων η εφαρμογή βασίζεται στη λεηλασία της κοινωνίας βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να υψώνεται ένα τείχος το οποίο γράφει «αρνούμαι να πληρώσω». Μια πληθώρα κόσμου με διαφορετικές αντιλήψεις και αφετηρίες είτε συλλογικά είτε ατομικά προτάσσει όλο και περισσότερο την άρνηση πληρωμής σε διάφορες στιγμές της καθημερινότητας. Αρνείται να πληρώσει τα διόδια στις εθνικές οδούς, το εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς, εξετάσεις στα νοσοκομεία, τους λογαριασμούς. Αν και στο παρελθόν υπήρξαν τέτοιες κινήσεις σήμερα βλέπουμε να πληθαίνουν, να μαζικοποιούνται και να ξεπερνούν τα στενά όρια του δεν πληρώνω απλώς τις αυξήσεις, οι οποίες έτσι κι αλλιώς είναι υπέρογκες και παράλογες. Οι κινήσεις αυτές προσπαθούν να θέσουν την λογική της άρνησης πληρωμής όχι σαν μια αποσπασματική απάντηση σε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα αλλά ως μέρος μιας συνολικής αντίληψης η οποία προτάσσεται απέναντι στην ολοκληρωτική επίθεση που δεχόμαστε από το κράτος και τα αφεντικά με όχημα την κρίση και μπορεί να περιλαμβάνει την άρνηση πληρωμών, την πολιτική ανυπακοή καθώς και κάθε αυτοοργανωμένη πρωτοβουλία διαχείρισης κοινωνικών αναγκών (τέτοια παραδείγματα είναι τα κοινωνικά ιατρεία, οι συλλογικές κουζίνες, το rideshare, οι καταλήψεις στέγης κ.ο.κ.)

Αρνήσεις οι οποίες προκύπτουν από το ότι οι κοινωνικές ανάγκες δεν είναι εμπόρευμα, ότι τις έχουμε πληρώσει τριπλά και πενταπλά και δεν είμαστε διατεθειμένοι να συνεχίσουμε να πληρώνουμε. Αρνήσεις οι οποίες συλλογικοποιούνται και βγαίνουν στο προσκήνιο ως μια απάντηση των από κάτω, όλων αυτών δηλαδή που πάνω στις πλάτες τους κερδοσκοπούν και παρασιτούν οι διάφοροι κρατικοί διαχειριστές και οι κάθε είδους μεγαλοεπενδυτές. Μια κίνηση ανθρώπων οι οποίοι διεκδικούν όλα όσα τους ανήκουν και τα οποία τους έχουν στερήσει και αρπάξει οι από πάνω και τους τα παρέχουν με το σταγονόμετρο και με δυσβάσταχτα ανταλλάγματα.

Έτσι λοιπόν από την άρνηση πληρωμής εισιτηρίου και τη διεκδίκηση ελεύθερων μετακινήσεων μέχρι το κλείσιμο των ταμείων στα νοσοκομεία μέχρι το άνοιγμα των διοδίων βλέπουμε ότι όταν συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας μπορούμε να ανατρέψουμε την περαιτέρω λεηλασία μας και να διεκδικήσουμε όχι απλώς κάποια ψίχουλα αλλά ολόκληρο το καρβέλι. Κι αυτό αν δεν το κάνουμε εμείς οι από κάτω δεν θα το κάνει κανένας άλλος για εμάς. Γιατί μόνο αν εμείς οι ίδιοι πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας μέσα από αυτοοργανωμένες και αντιιεραρχικές διαδικασίες, με άμεσες δράσεις και με γνώμονα την αλληλεγγύη μπορούμε να ανατρέψουμε αυτή τη κατάσταση.

Συντονισμένη παρέμβαση στη Δάφνη από τοπικές συνελεύσεις.

Η σημερινή ημέρα είχε οριστεί ως ημέρα δράσης, σε κεντρικούς συγκοινωνιακούς κόμβους, για τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η τοπική συνέλευσή μας συναντήθηκε στον ηλεκτρικό σταθμό των Πετραλώνων, όπου πραγματοποίησε σύντομο μοίρασμα κειμένων.

Στη συνέχεια κινηθήκαμε προς τον σταθμό της Δάφνης, όπου είχε οριστεί το ραντεβού με τοπικές συνελεύσεις από τον Άγιο Δημήτριο, την Ηλιούπολη, τον Βύρωνα, την Καισαριανή και το Παγκράτι. Η παρέμβαση στο σταθμό του μετρό κράτησε μέχρι αργά το μεσημέρι.